این اواخر توفیق اجباری شد تا کتاب "بندگی، راز آفرینش" شهید دستغیب را بخونم. تاریخ نشر کتاب مال اوائل انقلاب بود و کتاب در حال انهدام! بطوری که باید با احتیاط ورق میزدی تا پاره نشه. موضوع کتاب در باب شرح خطبه ی فدکیه ی حضرت فاطمه سلام الله علیها بود؛ اما در عین حال یک درس اخلاق واقعا حسابی بود. اولین بار بود که کتابی از آیت الله دستغیب می خوندم. شیفته ی نوع نگاه ایشان به مباحث اعتقادی و اخلاقی شدم. کسانی که این کتاب را خوانده اند احتمالا این عرض بنده را تصدیق می کنند که ایشان عمیق ترین مباحث اخلاقی را در زیباترین بیان ممکن مطرح کردند. غرض این که اگر جائی این کتاب را دیدین حتما بگیرین و بخونین؛ ضرر نمی کنین!
یک نمونه از نوع نگاه زیبای ایشان را در اینجا می آورم، شاید که ترغیب شدید و کل کتاب را خواندید!
دزدی انواع و اقسام متفاوتی دارد؛ آیت الله دستغیب در این باره می نویسد:
آن لحظه ای که چشم به بیگانه دوختی، دزدی! اذن صاحب و مالک فقط در مباحات است. هر نوع گناهی، خیانتی، جنایتی که از بشر سر می زند بداند در آن حال از صراط عبودیت به قعر جهل و بدبختی افتاده و از مسیر غرض از ایجاد بازمانده!
پی نوشت:
- مدتی بنا به دلایلی در دسترس نبودم، ظاهرا این مدت که نبودم اتفاقات جالبی افتاده. امروز داشتم سایت آقا را نگاه می کردم چشمم به حکم انتصاب اعضای جدید مجمع تشخیص مصلحت نظام افتاد. این قسمتش توجهمو جلب کرد:
"ضمن تشکر از همه‌ی آقایان اعضای محترم، ریاست و دبیرخانه مجمع، برای دوره‌ی پنج ساله‌ی جدید شخصیت‌های حقوقی و حقیقی نامبرده در زیر را با ریاست جناب حجت‌الاسلام والمسلمین آقای هاشمی رفسنجانی تعیین می‌کنم". +
بله درسته، حجت‌الاسلام والمسلمین آقای هاشمی رفسنجانی نه حضرت آیت الله! که البته این لقب هم کمال لطف حضرت آقا را نشان می دهد. زیرا کسی که در برابر ولی زمان، تواضع نمی کند، حجت کفار است نه مسلمانان.
